Samen LEVEN met mijn terminale honden vriendje.

Ik schreef en schrijf dit dagboek omdat het misschien anderen die in eenzelfde situatie komen steun kan geven. Omdat Vidar altijd velen heeft weten te inspireren en steunen en met zijn verhaal hij misschien ook in deze zo ontzettend verdrietige tijd toch ook nog anderen kan helpen al is het maar in troostende herkenning voor sommigen.

28 Augustus 2023 11 uur 28....de wereld stond even stil. Waar ik bang voor was werd in uitgesproken woorden door de dierenarts bevestigd. Dit kon en mocht toch niet waar zijn. Niet bij mijn ziele hondje, niet zo jong toch. Waarommmmm en toen werd het grijs. Grijs van de tranen en grijs van de sombere gedachten.

Als paraveterinair wist ik natuurlijk dat overal opgezette niet pijnlijke lymfeklieren eigenlijk maar drie opties geeft; een tekenziekte, een auto-immune ziekte of dus Maligne lymfoom en helaas die laatste was de diagnose. Bij een ontsteking zijn meestal niet alle lymfklieren betrokken maar slechts degene dicht in de buurt van de ontsteking.

Na de grijsheid van het moment heb ik me vastgebeten in het uitzoeken wat er voor Vidar en zijn type maligne lymfoom voor Vidar waardige levensverlengende opties waren. Ik ben hiervoor zelfs een maand naar Nederland gereden met hem omdat ik daar uit mijn vétérinaire netwerk kon sparren met de beste dierenartsen en oncologen (Maurice van Zandvliet en de reeds gepensioneerd opperhoofd Oncoloog Eric Tekske). Wanneer het om zo iets belangrijks gaat is het toch ook echt fijn en vertrouwd om dit in je moederstaal te kunnen doen. Alles kost je al genoeg energie en dan ook nog energie steken in alles goed begrijpen en uitleggen in de Franse taal was me gewoon te veel.

Echter woon en werk ik natuurlijk wel in Frankrijk en moest ik me dus ook wel degelijk verdiepen in hoe eventuele levensverlengende behandelingen daar in hun werking gaan.

En dan heb je alles uitgezocht wat er internationaal op het gebied van de reguliere en aanvullende zorg mogelijk is om je maatje een nog zo mooi, lang en kwalitatief zo goed mogelijk einde van zijn leven te geven. Dan wordt je geacht de wijsheid te hebben binnen die opties hetgeen te kiezen wat voor jouw maatje de beste laatste tijd met jou samen gaat geven. Wat een hel was het om dit voor een ander wezentje te beslissen. Want gaan we voor de optie met de kans op nog zo lang mogelijk leven maar waarbij we regelmatig meerdere dagen niet bij elkaar kunnen zijn of durven voor een waarschijnlijk korter maar wel altijd Samen Leven te kiezen. Veel slapeloze nachten en heel veel met familie en vrienden praten die mij en Vidar goed kennen durfde ik uiteindelijk te kiezen voor altijd Samen zijn de tijd die ons nog restte. Die keuze gaf, eenmaal gemaakt, letterlijk en figuurlijk weer lucht en mijn inmiddels aanhoudende dunne Ontlasting verdween ook. Mocht ik nog in Nederland hebben gewoond had ik wellicht wel voor chemotherapie gekozen omdat je daar je vriendje na toediening, waar je bij blijft, daarna weer gelijk mee naar huis mag nemen. Later die maand bleek wel mijn bloeddruk chronisch veel te hoog te zijn geworden door alle spanningen en moest ik zelf daarvoor medicatie nemen en ontspannings- ademhalingsoefeningen gaan doen. Wat kan mentale stress toch veel met je fysieke gestel doen. Ter afscheid van de Nederlandse Dogdance wereld mochten we vlak voor ons vertrek nog 1 maal Samen dansen in Nederland. Samen met en op "the love of my life" op het Europees kampioenschap, emotioneel heel zwaar maar tevens zo mooi en goed in deze warme familie dit te mogen doen in mijn moederland waar ik deze mooie sport met mooie lieve mensen met Vidar leerde kennen. Hij werd geëerd als dansende jager door aan het einde van zijn routine overladen te worden met tennisballen.
Zijn blije koppie toen hij al die ballen de ring in zag komen was onbetaalbaar! Zo ook de fantastische mini Nimrod die twee lieve jacht collega's voor hem en mij organiseerde waarin we ook nog eenmaal in die setting mochten schitteren zal ik nooit vergeten....ons Samen Leven was nog lang niet klaar! En zo we keerde we na een maand uitzoek werk en eerste behandelingen met mooie dierbare herinneringen en een plan van aanpak terug naar Frankrijk...naar Mario, naar de andere diertjes, naar huis.

Onze behandeling voor zoveel mogelijk kwalitatieve levensverlenging ging bestaan uit een aantal enzym injecties ( l asparaginase) die weinig belastend zijn voor de hond, slechts voor de portemonnee...maar dat doet er niet toe wanneer het om het leven van je beste vriendje gaat. Daarnaast hebben heel veel van wat de natuur* biedt in de remming van kanker gegeven en om de twee maanden osteopatie. Tot op de dag van vandaag ben ik heel dankbaar voor de lieve donatie actie die voor Vidar op gang kwam waardoor er in ieder geval 1 zorg van mijn schouders viel. Vidar was uiteraard in Nederland verzekerd maar daar heb je in Frankrijk dus niks aan. Maar die zorg werd ons dus liefdevol ontnomen want samen met onze gespaarde centjes voor de toekomstige verbouwing van de Gite konden we hem nu de zorg geven die we hem graag wilde geven 🙏

Naast deze medische zorg bestond onze behandeling uit Samen Leven en dit in al zijn vele gezichten en facetten. Samen doen waar we goed in zijn, Samen doen wat we leuk vinden, Samen uitrusten, Samen dansen, Samen knuffelen, Samen jagen, Samen lesgeven, Samen filmpjes opnemen, Samen nog heel veel meer herinneren maken. Samen lachen, Samen huilen kortom meer dan ooit waren we "Samen één" zoals al 9 jaar onze affirmatie is en altijd zal blijven. Daarbij hoort ook dat we sommige dingen niet meer doen voorlopig, want alleen zijn geeft Vidar altijd al veel spanning en past ook niet in onze gekozen strategie. Dus doen we zolang we nog krijgen alleen nog maar alles samen en is hij nooit meer zonder mij aan zijn zijde. Dat ik daarmee mezelf, Mario en soms ook de andere dieren wat ontzeg is even niet anders, onze en hun tijd komt wel weer. Dit is hoe ik het nu graag wil en wilde doen met en voor mijn ziel maatje. Maar ook sommige voor mij belangrijke evenementen moest ik cancelen. Zo selecteerden we ons wederom voor de grote prijs van Frankrijk, het Europees kampioenschap, het Wereldkampioenschap, veldwedstrijden en later ook het Workingtest seizoen en zeiden we die allemaal af. Niet omdat Vidar daar niet van geniet maar omdat de reizen er naartoe, de verblijven zo ver weg van de ons inmiddels bekende dierenartsen en specialisten, de spanning, al is die nog zo positief rondom dit soort grote wedstrijden, het leek me allemaal niet goed voor hem in de huidige situatie. Moeilijke keuzes die ook Njordi aangingen want ook die had zich voor aantal van deze mooie evenementen selecteert. Maar welbeschouwd strelen wedstrijden en resultaten vooral mijn ego en beleven Vidar en Njordi net zo veel plezier aan de trainingen lekker dicht bij huis. Dus lieten we de reële kansen op Frans kampioen heelwork to music en een finale plek op een E if WK en een eerste toller met een veldwerk kwalificatie in Frankrijk liggen en kozen voor zo min mogelijk zorgen en spanning. Achteraf was hij misschien best nog zowel fysiek als mentaal in staat geweest mee te doen maar wie weet wat dat had gedaan in het hele proces. Voor mij dus moeilijke zure keuzes maar genomen uit liefde en dus geen spijt van. En uiteindelijk zijn de kleine dingen in het leven zo veel grootser en belangrijker gebleken en de herinneringen die we daarmee maakten onuitwisbaar belangrijk! 

Tot ons grote geluk en volgens de specialisten onmogelijk lapte Vidar de 6-8 weken prognose aan zijn witte laarsjes en werd in Januari ons door de Franse echo specialist en oncoloog verteld dat de kanker in remissie was. Vol ongeloof en met tranen van geluk vierden we met Vidar ons feestje in Bordeaux. Uiteraard konden de reguliere specialisten niet verklaren hoe dit zonder chemotherapie mogelijk was maar wij kenden in middels de kracht van de natuur en het in grote liefde Samen Leven.

Er viel op dat moment een grote last van mijn schouders want ik had dus blijkbaar de juiste keus gemaakt voor mijn vriendje en ging hier nu dan ook met vol vertrouwen mee door. Natuurlijk bewust dat remissie niet hetzelfde is als genezen, maar we wisten dat genezen sowieso niet zou kunnen bij deze vorm van kanker. Dus zoveel mooie intense extra tijd was een groot cadeau. Stiekem hoopte we dat Vidar dan ook nog met ons mee zou mogen maar ons zo dierbare Vlieland met mij zo even dierbare familie. Eind maart dat zou ruim 6 maanden na de diagnose zijn. Ook die wens werd vervuld en wat hebben we daar met elkaar heel bewust van hem genoten en hij van en met ons. We dansten en jaagden letterlijk het hele eiland rond! Dat juist daar weer zijn lymfeklieren vergroot werden en daarmee duidelijk maakte dat de remissie periode helaas alweer voorbij was bezorgde natuurlijk weer hernieuwde zorgen. Inmiddels wisten we echter dat er niet nog meer keuzes gemaakt hoefde en konden worden en dat maakte het deze keer minder stressvol voor mij. We verhoogden in overleg met mijn lieve Nederlandse dierenarts vriendinnen de corticosteroïden maar hielden vast aan ons Samen Leven régime.

Inmiddels zijn we alweer een maand verder en gaat het nog steeds meestal goed met Vidar en mij. Heel bewust dit jaar geen jachtwedstrijden voor Njordi omdat we Vidar nu niet meer uit zijn eigen vertrouwde omgeving willen halen. De wedstrijden zijn hier vaak ruim 3.5 uur rijden en een weekend lang in regio's waar geen voor ons bekende dierenartsen zitten. Dit levert zowel ons als hem teveel stress op dus Njordi's tijd en glorie komt later wel weer.  Inmiddels zijn er ook wat beginnende tekenen in zijn vacht, bespiering en groei van de klieren dat het einde aan ons Samen Leven op aarde nadert. Echter ons "Samen één" zijn zal voor altijd zijn want liefde gaat verder dan waar het leven eindigt. Met een inmiddels weer wat banger hart en met wat vaker de traan gaan we door met Samen Leven en daar horen ook deze emoties bij. Toch laat Vidar de traan nog niet vaak bij me toe en pakt dan 1 van zijn vele tennisballen en werpt die me toe....hoe duidelijker dan dat kan je vriendje je duidelijk maken dat er nog Samen meer gedaan moet worden dan huilen. En dan kun je daar toch alleen maar lachend en vol bewondering aan toegeven?! Mijn honden zijn altijd al mijn leermeesters geweest en van allemaal mocht ik unieke levenslessen leren en Vidar leerde me er al 9 jaren velen maar het nu zo Samen in het moment Leven is een hele grote en heus niet altijd makkelijke levensles die hij me nog leert....maar ik doe mijn best!

Ik prijs me rijk met de steun die ik van Mario krijg die als geen ander weet hoe het is om Samen te Leven met een terminale partner. Die daarin geen onderscheid maakt tussen een menselijke of dierlijke partner. Die aan de zijlijn er voor zorgt dat Vidar en ik zoveel mogelijk SamenLeef tijd kunnen hebben en die met me meelacht en huilt. Maar ook de steun van mijn lieve familie en lieve vriendinnetjes is zo belangrijk, even je zorgen delen, overleggen wat wijsheid is, in hun vétérinaire expertise kunnen delen, kortom de luisterende oren en warme harten. Die laatste komen zelfs via de verschillende social media tot ons en het feit dat Vidar zo geliefd is en anderen inspireert maakt me oneindig trots en dankbaar. Terwijl er ook de keerzijde is van wie ooit vrienden waren maar nu nauwelijks of nooit naar jou en je zieke vriendje vragen. Wanneer je het geluk kent nog meer tijd samen te krijgen dan voor mogelijk werd gehouden is het gevolg ook voor sommige dat het naar de achtergrond verdwijnt terwijl het in jouw hart en hoofd de dagelijkse realiteit blijft. In de waan van het dagelijkse leven begrijp je dat ook nog maar het doet en deed ook soms pijn.  Gelukkig waren dit de uitzonderingen en merkte ik ze als zelf attent mens ook eerder op. En het spreekwoord "in zware tijden leer je je echte vrienden kennen" zal vast ergens vandaan komen toch?!

Hopelijk rest ons nog wat mooie SamenLeef tijd en kan ik hier binnenkort nog wat meer mooie herinneringen met jullie delen. Want Samen heel bewust herinneringen maken is wat we nu zo graag nog doen! Laten we nu focussen op zijn 10e verjaardag op 23 mei, hoe mooi zij het zijn ook dat nog Samen te mogen beleven!

"Notre dernière dance"  Omdat Vidar conditioneel en fysiek nu toch wel echt achteruit gaat heb ik besloten hem qua dogdance nu ook te laten stoppen met de kleinere wedstrijden in de regio. Dus dansten we gisteren onze laatste dans in onze laatste wedstrijd. Het was ontzettend emotioneel en zwaar maar tegelijkertijd ook heel mooi. Ik wilde hem eren met nog 1 x echt samen één zijn in een wedstrijd ring en dat kan niet beter dan op de door mijn nichtje gezongen versie van "Lady in Red: maar dan met tekst die gaat over "Lady with Red ❤". Zijn laatste dans danste hij haast in perfectie met 29.4 van de 30 punten en ik heb de prachtige tekst over hem zachtjes meegezongen en me oneindig dankbaar gevoeld voor alle samenwerking die hij me heeft gegeven afgelopen jaren 🙏. Hij kreeg een staande ovatie van vele betraande gezichten en als extra prijs de "coupe de coeur" voor onze altijd zo intense samenwerkingen. Het was mooi te zien dat hij ook in Frankrijk zoveel harten heeft weten te raken en heel dierbaar dat we toch ook hier nog eervol afscheid konden en mochten nemen van de dogdance. Dus naast confronterend en zo nu en dan heel emotioneel ook heel warm en mooi, net als al eerder in Nederland, toen we nooit hadden gedacht en durfde te hopen dat we nog zoveel extra tijd samen mochten krijgen. Veel dus om dankbaar voor te zijn! Vandaag even een dagje heel rustig aan voor hem en daarna per dag kijken hoe het gaat en of hij nog geniet. Ook deze laatste dans zal op ons YouTube kanaal te vinden zijn.

Ik ben bang, mijn mannetje gaat de laatste dagen zichtbaar achteruit. Zijn conditie en spierkracht zijn nog nihil. En nu begint hij ook moeite te krijgen met poepen en plassen. Is het een bijwerking van zo lang corticosteroïden gebruik of drukt ook daar een tumor de boel dicht. Vanmiddag vragen we het de dierenarts maar ik ben zo bang. Zo lang was opgeven geen optie voor hem. Zo vaak organiseerde ik in Nederland samen met mijn collega trainers de Pink Workingtest in dit zelfde thema, met als doel geld inzamelen voor onderzoek tegen die klote kanker. Zo vaak heeft Vidar hiermee en met benefiet dogdance optredens geld opgehaald voor mensen die met deze ziekte te maken krijgen. Nu geeft hij zelf al 9 maanden niet op, terwijl hem slechts 6 weken gegeven waren. Wat een dappere jongen die uit liefde zo graag wil blijven delen met mij, met de wereld....maar nu ben ik bang.

De dierenarts geeft aan dat het inderdaad een enorm vergrote prostaat is die voor her moeilijke poepen en plassen zorgen. Mogelijk ook inwendig vergrote lymfeklieren die de passage bemoeilijken. Ook zij milt en lever zijn erg groot waardoor er nog weinig ruimte in zijn buikje voor andere organen is. Zijn bloedwaarden zijn buiten zijn lymfeklier waarden om qua lever en nierfunctie nog redelijk wat verklaart waarom hij zich verder eigenlijk nog heel goed voelt. Daarom gaan we toch nog kijken of het medicijn ypozane zijn prostaat nog wat kan verkleinen (mocht er een hormonaal component zijn zou dit kunnen, zit ook daar het lymfoom helpt het niet). Nog 1 maal houden we dus de adem in en de vingers gekruist en hopen we op nog een keer een wondertje voor ons wonder hondje.

Vandaag 23 mei 2023 mogen we in liefde en dankbaarheid nog vieren dat Vidar 10 wordt. 10 jaren aan schitterende herinneringen, 10 jaren innig samen één, kortom 10 gouden jaren vandaar deze keer zijn prachtige verjaardags Dummie met een grote gouden V en gouden 10. Het doet pijn te weten en voelen dat dit de laatste zal zijn en we je niet nog vele jaren in goede gezondheid kunnen wensen jongen maar vandaag vieren we je prachtige leven en elke dag die met jou een feestje is....dus ook vandaag! Gefeliciteerd mijn dansende jager, love you to the moon and back al 10 jaar!

Bijna 300 lieve verjaardags wensen kreeg Vidar op facebook. Wat doen al die meelevende lieve woorden die we steeds mogen ontvangen ons goed. In moeilijke tijden vol wissekende emoties helpt het echt wanneer er aan je gedacht wordt en met je meegeleefd en dit ook hoor of zichtbaar is. Dus dank je wel lieve allemaal voor de vele lieve mooie felicitaties en mooie woorden aan mijn jubilerende dansende jager. We hebben heel bewust en dankbaar 10 intens samen ge en beleefde jaren gevierd. Heel speciaal was het voor me dat Elsbeth Boertjes (zijn "oma en peetmoeder" zoals ze zelf altijd zegt 😉) met zijn vader Olav hier nog precies op tijd aankwamen om zijn verjaardags dummy te overhandigen en kregen we van haar en Nevada Jansen een prachtige tuin poster van de broertjes Vidar en Svennie ❤🐾 of wel de AA brothers, heel dierbaar 🙏. Daarna weer even naar de dierenarts en ostéopathe, maar nu met door Mario gebakken appeltaart, om haar te bedanken voor alle zorgen en tijd die ze afgelopen weken in Njordi en Vidar heeft gestoken. Want hij heeft nu heus veel zorg nodig en ik ook in de vorm van sparren en overleg of ik het allemaal wel goed doe en goed zie en alles nog steeds wel Vidar waardig is. Daar ben ik Noémie maar ook mijn lieve altijd vétérinaire meedenkende en steunende vriendinnetjes Hilda, Arianne,  Leida en Anne heel dankbaar voor 🙏😘.  En natuurlijk is er gezwommen en geapporteerd met de nieuwe dummy, gepiept met de nieuwe piep bal, genoten van het speciale ontbijt en geslapen met het nieuwe konijn! Kortom een dag om nooit meer te vergeten....op naar morgen weer een dag. Carpe diem!

En dan is het ineens tijd om in liefde los te kunnen gaan laten. Je ziet het, je weet het je voelt het maar je kunt het niet, je wil het niet ondanks alles wat je weet, voelt en ziet blijft de twijfel. Is het wel juist om voor hem deze beslissing te nemen, wat nou als de medicatie toch over een paar dagen nog wel gaat werken....terwijl je ook heel goed weet dat daarmee niet ineens zijn lymfeklier kanker weg zal zijn. Dat zelfs als de medicatie zijn prostaat nog wat zou kunnen verkleinen het slechts heel tijdelijk uitstel zou zijn. Maar naast moe,slap en niet goed kunnen poepen en plassen is hij ook nog steeds best vrolijk en kijken zijn oogjes me onveranderd diep in mijn ziel. Als ik het Vidar waardig wil houden dan moet ik hem gaan loslaten maar hoe moet ik dat doen. Mijn hart scheurt en huilt dikke verstikkende tranen.

En dan hoor je ineens achter elkaar de twee liedjes op de radio waarop ik ooit afscheid nam van mijn eerdere zo dierbare leermeester Baldr, die Vidar nog een half jaar zoveel mocht leren. Your my best friend van Queen en Old and wise van de Allan Parson's Project. En dan weet je dat hij goed zal overgaan en in liefde zal worden ontvangen. En lukt het je om hem in onbeschrijfelijk veel liefde los te laten en hem te behoeden voor niet Vidar waardig en lijdend bestaan. We gaan die dierenarts zo bellen om te vragen of ze vandaag thuis wil komen....ik ga dapper zijn uit oneindige liefde.

Ik ben dapper geweest en heb hem lijden dat hij niet verdiend bespaart maar waarom doet zo iets uit liefde doen dan toch zoveel pijn. Waarom voelt het beslissen over het leven of de dood van een ander als haast onmogelijk en zelfs als verraad. Waarom weet je dat je dit voor ze moet doen uit liefde maar maakt het je letterlijk en figuurlijk ziek? Waarom, waarom hij, waarom zo vroeg....waarom. Waarschijnlijk zal ik het nooit weten en wil en moet ik geloven dat alles uit liefde is. Dat zo vroeg moeten loslaten uit liefde moest omdat hij elders nog meer liefde mag gaan geven. Mijn hart huilt, mijn hart is gebroken, mijn ziel is verloren zonder mijn zielemaatje. Maar voor hem, voor alles wat hij me gaf en leerde zal ik doorgaan met het doorgeven van zijn levenslessen aan mij. Nu is er eerst alleen maar pijn, leegte en verdriet maar daarna verdiend hij eeuwige roem door het blijven delen van mijn passie die hij 10 jaar lang zo heeft mogen voeden 🙏.

Het is onbeschrijfelijk hoeveel mooie woorden, steunbetuigingen, herinneringen, lieve acties er afgelopen dagen voor Vidar en mij via vele wegen uit de hele wereld tot ons zijn gekomen. Te lezen dat zijn prachtige oogjes zovelen hebben geraakt, dat ons "Samen één" zijn zovelen heeft geïnspireerd, doet mijn lege koude hart weer wat verwarmen en uiteindelijk zal het zich weer tot volledige grote en misschien nog wel meer vullen met onze zovelen prachtige herinneringen.

Leef tijd

We weten inmiddels dat doodgaan niet het tegenovergestelde is van Leven maar het tegenovergestelde van geboren worden. Maar ook dat liefde niet eindigt wanneer dit leven eindigt. Deze gedachten geven troost en maken dat we in eeuwigheid "samen één" zullen zijn en hij als inspirende dansende jager in de herinneringen van en levenslessen aan ons en vele anderen voort zal leven.

Samen één voelt nu ook als alleen maar half en dat doet pijn. 

Vidar, mijn dansende jager....mijn zielehondje

Bedankt voor alles en nog zoveel meer 🙏💜

Wat ik leerde en ervaarde in de maanden van diepe rouw die volgde. Geef jezelf de tijd voor het verlies van je "ziele" maatje, je partner, het is niet zomaar een hond, het is een gezinslid, een deel van jou dat je verliest. Jouw leven staat even stil, er is ongeloof, twijfel, leegte, boosheid, en verdriet heel veel verdriet. Alles wat je doet en ziet voelt surreëel en nutteloos. Je voelt je mat soms zelfs afgemat, zonder passie en zo moe. Je weet dat je het ze verplicht bent, om juist ter nagedachtenis aan alles wat ze je leerde, door te gaan en hun levenslessen te blijven uitdragen....maar hoe?! Het is vandaag een week geleden dat ik Vidar moest laten gaan en ik leef verder maar het voelt als in een roes, nutteloos, hulpeloos, niet compleet en nog niet goed bij al mijn verdriet kunnend. Nog niet instaat om troost te ontvangen van de vele die dit zo graag willen geven. Het gemis en verdriet zijn zo groot dat het blijkbaar in kleine stapjes moet. Ik neem het maar zoals het komt maar ga wel wat bach remedies die ik aangereikt kreeg proberen. Star of Bethlehem, Violet water en Fes broken heart.

Jantje lacht, Jantje huilt. Het leven gaat door met heus ook elke dag zo zijn mooie momenten. Maar samen één voelt nu echt gewoon als alleen maar half. Incompleet, geamputeerd en leeg. Ik denk dat we nu 2 of 3 weken niet meer fysiek samen zijn, tijdsbesef is ook wat vaag. Ik heb mooie gedenkplekjes voor hem gemaakt. Zowel binnen als buiten. Zijn asjes zitten in de prachtige speciaal door een vriendin gemaakte paarse urn. Buiten heeft hij op onze herinnerings plek zijn eigen rode boompje. Natuurlijk samen met zijn verjaardags dummy en heel veel tennisballen. Ook heeft hij een heel speciaal centraal plekje aan mijn leermeesters ketting gekregen. Verder heb ik zijn zo bijzondere levensverhaal opgeschreven en mooie echte Vidar foto's bij gezocht. Dit voor hem maken helpt me in mijn verdriet maar eenmaal klaar toch ook weer niet, want hij is niet terug. Ik weet van eerdere verliezen hoe dierbaar dit alles later is. En bij zijn boompje mediteer ik graag, dan is hij weer dichtbij en stopt hij mooie dingen in mijn hoofd. Zo kwam de tekst/lied "dat komt door jou" in mijn hoofd. Het zei me niks dus weer binnen maar eens gaan googelen en blijkt het van Guus Meeuwis te zijn. Laat ik van hem nou alleen "kedengedeng" kennen en niet weten dat hij ook echt prachtige liedjes met prachtige teksten heeft. Dat dit liedje tot me kwam kan dus alleen maar ingefluisterd zijn 🙏. Net zoals dat terwijl ik, samen met mijn mams, de laatste punt zet in zijn levensverhaal en de computer wil afsluiten ineens "Love of my life" op de radio is. Of dat ik een dummy opgooi voor een klant en daar direct een rood vlindertje heen vliegt en op gaat zitten. Die hond moest dus even wachten met apporteren want dat deed Vidar al.

Mario doet op zijn manier erg zijn best er voor me te zijn. In praktische zin lukt dat ook prima. Op emotioneel gebied niet zo best. Hij bedoelt het goed maar mist de finesse, de fine tuning. Doet zoals altijd veel voor me maar net niet zoals ik het vraag. Alsof hij niet goed oprecht kan luisteren. Alsof hij me niet echt ziet, hoort en voelt. En wanneer ik hierover probeer te praten is er altijd de stemverheffing, de ja maar, de weerstand, de discussie...zoals altijd. Alles trekt hij naar de ik persoon. Nu ontbreekt het me aan energie en wil en kunnen om dit om te denken en het te vergoelijken met de wetenschap dat hij ook zoveel goede kanten heeft. Dat hoef ik nu ook niet van mezelf want ik heb gewoon even genoeg aan mezelf en mijn verdriet. Het baart me wel oprechte zorgen maar ook daar wil ik nu niet bij stilstaan want dat zou in mijn emoties geen eerlijk beeld en geen eerlijke beslissing opleveren. Ik sluit me dus af. Ook mijn ouders die er nu zijn laat ik niet alles zien omdat ik ben niet bezorgder wil maken dan ze al zijn. Gelukkig wel laatst even lang aan de telefoon gezeten met Hilda en via Facebook krijg ik ook uit de soms meest onverwachte hoeken veel steun. Wellicht zijn dat niet allemaal je echte vrienden maar het weerstand loze en de afstand ervan geeft me rust. Maar rouwen is eenzaam en doe je of doe ik alleen of op veilige afstand. Schrijven helpt omdat ik dan gewoon ik kan zijn zonder discussie, zonder weerstand, zonder irritatie, zonder stem verheffing, zonder dat iemand zich aangevallen voelt of bezorgd wordt. Eigenlijk zoals ik ook gewoon ik kon zijn bij Vidar.

Ik ben een heel mooi boekje aan het lezen en dat heet zielepijn. Het gaat over van zielepijn naar ziele zijn komen voor, tijdens en na het overlijden van je zielemaatje, je thuisdier, je thuishond. Dit helpt en zit vol herkenning. Vidar wilde zelfs nog door toen hij niet meer kon poepen en plassen...voor mij. Totdat ik hem kon zeggen dat hij mocht loslaten omdat ik hem ook zou kunnen loslaten. Of liever gezegd dat we elkaar anders zouden kunnen gaan vasthouden. Daarna kregen zijn oogjes een oprecht vermoeide en zieke blik die hij daarvoor voor me verborgen hield. Ze kunnen pas overgaan als wij ze hebben laten zien ze daarin te kunnen begeleiden. Dit boekje schrijft dat dieren weten over het grote alles. De grote liefde, hun ziel dit al is. Voor hun dus geen onbekendheid maar juist alles één liefde. Nou ja zo iets, kan het niet goed verwoorden maar het is mooie en troostende gedachten. Lees dit boekje maar eens.

Vorige week had ik een gesprek met Ayen Veldhuijsen, zij is een dierentolk die met overleden zielen kan communiceren, die via Leida Visee op mijn pad kwam. Ik had nog wat vragen aan Vidar en zij heeft geholpen hem te verwoorden. Wat ik vooral niet goed begreep was waarom Vietje toen dierenarts Noémie kwam steeds naar de deur liep en niet bij me kwam liggen zoals altijd. Hij kon natuurlijk niet meer plassen dus ik vulde in dat dit door de aandrang kwam. Later voelde ik me schuldig omdat ik dacht dat ik misschien het moment misschien toch verkeerd heb ingeschat en hij toch nog niet over wilde gaan ( maar wat anders had ik kunnen doen wanneer je door de kanker niet meer kunt plassen en poepen en steeds lastiger ademt? ). Maar het antwoord was heel anders. Het ging hem erom dat hij één van de twee andere honden er niet bij had willen hebben omdat het hem of haar vrees zou geven. Bijzondere is dat toen Noémie 2 weken na Vidar's overlijden bij ons kwam om Njordi osteopathie te geven, hij ineens heel bang voor haar was. Later was dit op de praktijk wederom zo, terwijl dit nog nooit zo was geweest. Gelukkig werd ons door een vriendin met een vergelijkbare gave verteld hoe we Njordi hierin konden begeleiden en nam Noémie bij ons thuis hier alle tijd voor en lijkt nu alles weer goed tussen haar en Njordi. Maar dat heeft Vidar dus blijkbaar voorvoeld en willen voorkomen. Het spijt me dat ik juist op het laatste moment hem niet begrepen heb, dat doet me pijn. Al gaf hij aan dat daardoor de liefde die hij voor me voelt niet minder groot is.

Mario en ik hebben inmiddels hulp gezocht en elkaar weer gevonden. Rouw is een ingewikkeld proces en kan zelfs relaties kapot maken. Ik ben blij dat ik in mijn verdriet toch heb uit durven spreken dat het zo niet meer ging en we hulp nodig hebben. We zijn er nog niet maar we hebben elkaar wel weer gevonden en het is fijn gezien en gehoord en in mijn verdriet nu echt geholpen en begrepen te worden. Ik ben nu ook echt blij met de hand die ik daarin aangereikt krijg. Ook Njordi is daarin gegroeid en is mijn grote steun en toeverlaat. Net als Mario soms wat groot, lomp en onhandig maar zo oneindig lief en goed bedoeld. Daar ben ik ze zo dankbaar voor.
_______________________________________________________________________
Boeken die steun en troost gaven
Zielepijn, Als afscheid nemen van een geliefd dier pijn doet. door Chantal Greeve
Vaarwel geliefde hond, Rouwen, loslaten, nieuwe moed vinden. door Elli H. Radinger
Gedichtenbundel (Engels) Loss door Donna Ashworth
Vingerafdruk van verdriet, woorden van bemoediging door Manu Keirse
_______________________________________________________________________

Dan nog wat quotes en songteksten die afgelopen maanden tot me kwamen en me steun of troost gaven.

"Ik heb geleerd dat rouw eigenlijk gewoon liefde is.

Het is al de liefde die je wilt geven, maar niet kunt.

Al die onbestede liefde verzamelt zich in je ooghoeken, de brok in je keel en in dat holle deel van je borst.

Rouw is liefde zonder plek om heen te gaan. "

Jamie Anderson

Felix Revello de Toro - Vrouw, 1965

To let somebody go

All the storms we weathered, everything that we went through

Now, without you, what on earth am I to do?

When I called the mathematicians and I asked them to explain

They said, "Love is only equal to the pain"

Coldplay

Tijd heelt geen wonden

Tijd leert je leven met verdriet

En wachten....zeer geduldig...

tot je weer schoonheid ziet.

En tot de tederste herinneringen

zo diep vertakt zijn in je ziel

dat ze de zere plekken kunnen overgroeien

~Kris Gelaude~

Er is geen troost zonder tranen, want troost is het moment waarop we ons verzet opgeven’
________________________________________________________________________________

Liedjes en songteksten die ons steunden in dit hele proces en waar we graag samen op dansten, die kracht gaven maar ook ruimte voor ons verdriet.

Samen zijn van Willeke Albert

Nothing else matters van Metallica

Afscheid nemen bestaat niet en mooi van Marco Borsato

When the rain begins to fall van Pia Zadorra

Leef van André Hazes

You're the inspiration van Chicago

Proost op het leven van Diggy Dex

Lady with Red gezongen door mijn nichtje Fraukje ( oorspronkelijk lady in Red van Chris the Burgh waarvan we de tekst deels aanpaste waardoor deze over Vidar en mij gaat.

Drugs don't work van the verve

Afscheid van Paul de Leeuw

In het hart van mijn gevoel van de Kast

Door de wind van miss Montréal

Maak het een memory van Danny Vera

Love of my life van Queen

Proost op de verliezers van Claudia de Breij

Troost vogel van Herman

To let somebody go van Coldplay en Gomez

Si t'était là van Louane

De weg van Guus Meeuwis

You're the inspiration van Chicago

Dat komt door jou van Guus Meeuwis*

Footsteps in the sand van Leona Lewis

Op mijn YouTube kanaal (Gwen Pieters) vele van onze eerste maar ook laatste dansen en jachten. Kortom een YouTube kanaal vol van ons samen één zijn.

Slechts wat highlights

https://youtu.be/nT8sn8AyBVw

https://youtu.be/o0gYseWYRXk

https://youtu.be/o0gYseWYRXk

https://youtu.be/g5qmL9pGbUg

https://youtu.be/HLOig-1OPds

https://youtu.be/G0h1ucBnYbA

______________________________________________________________________________

*Vidar kreeg het volgende om ontstekingen en kanker te remmen en zijn immuunsysteem te boosten. Uiteraard in overleg met de reguliere en complentaire dierenartsen om ons heen.

0.5 cc dexamethason om de dag tot uiteindelijk 1.5 ccc dexamethason elke dag

2 x dgs 1 druppels cbd olie 10%

2 x dgs 2 druppels propolis

2 x dgs 2 druppels francensens olie

2 x dgs theelepel paddomix poeder

2 x dgs mespunt kurkuma poeder

1 x dgs omega 3/6 en probiotica

1 x dgs 1 capsule 500mg groenlipmossel

Later toen hij lymfevocht vast ging houden in zijn buik ben ik 2 x daags een borrel glaasje Kleefkruid thee gaan geven ter bevordering vd lymfedrainage.

Alles vermengt met zijn voeding.

Alles om kanker en onsteking remmend en om het immuunsysteem te steunen dat door de corticosteroïden wat omlaag gaat.

Voeding

Half uur voor elke maaltijd vers getrokken bouillon of wat blikvoer met kamille thee en wat lijnzaad vocht en mespuntje baking soda( dit remt maagzuur dat ze door de corticosteroïden kunnen vormen )

Na de maaltijd twee eetlepels yoghurt om dezefde reden.

's Morgens

Brokken gemengd met blikvoer of gekookt vlees met broccoli en wat paarse zoete aardappel/ wortel en broccoli kiemen. De eerste 2 gekookt, de broccoli zaden kun je makkelijk zelf kiemen.

's Avonds net als 's morgens

Eiwitbron in brokken, blik of vlees zo veel mogelijk witvlees en niet rauw (te veel risico met immuun gerelateerde kanker). Geen koolhydraten of veel rood vlees vindt kanker blijkbaar fijn en is lastiger te verteren.

Met mijn wilskracht en levensenergie en wetende dat als iemand van het leven hield en van elke seconde genoot, dit absoluut Vidar was, ga ik proberen de gebroken stukjes van mezelf weer aan elkaar te plakken. Ga ik proberen weer mijn idealen te verwezenlijken met hem daarbij altijd in mijn gedachten. Toch zal er altijd een puzzelstukje verloren blijven, zoals ik er al eerder enkele verloor....hoe goed ik ook mijn best doe de puzzel van mezelf weer in elkaar te zetten. Heel soms komen er ook weer mooie bijna passende puzzelstukjes bij en kun je je haast weer heel voelen. Ik ga puzzelen maar het zal tijd nodig hebben om weer een geheel te worden maar het zal me met en voor Vidar lukken!

___________________________________________________________________________

Gedichten schrijven en mooie herinnerings plekken creëren werkte helend.

Candle in the wind
Vidar, my dancing hunter
23 mei 2013 - 25 mei 2023

🎶 💜🐾 Goodbye dancing hunter
May you ever grow in our hearts
You were the grace that placed itself
Where my life was separated and apart
You called out to more countries
To never train with fear and pain
Now you belong to heaven
And the stars spell out your name    

And it seems to me you lived your life
Like a candle in the wind
Never fading with the sunset
When the rain set in
And your pawsteps will always fall here
Along Europe's hunting hills
Your candle burned out days before
Your legend ever will !

Loveliness we've lost
These empty days without your smile
This torch we'll always carry
For my dogdance golden boy
And even though we try
The truth brings us to tears
All our words cannot express
The joy you brought us through the years

Goodbye dancing hunter
May you ever grow in our hearts
You were the grace that placed itself
Where my live was separated and apart
Goodbye dancing hunter
From a girl lost without your soul
Who'll miss the wings of your compassion
More than you'll ever know 🎶💜🐾

Music: Elton John Lyrics: partly me

Vidar je was mijn candle in the wind, mijn dansende jager, mijn alles kunnertje, mijn leermeester, ons visite kaartje, mijn gelijke, mijn zielemaatje, mijn samen één gevoel, mijn inspirator, mijn lache bekkie, mijn speedy Vidi, mijn Nimrod toller, mijn heelwork kampioen, mijn volhouder, mijn vriendje met de oogjes die iedereen deed smelten, mijn Viet Friet,  mijn owt open klasse finale hondje, mijn doorzetter, mijn mediator, mijn aanvoeler, mijn wonder hondje, mijn jacht  maatje, mijn dans partner, mijn zo mooie lieve zachte hulp bij de glimlach op zoveel oude gezichten, mijn wijze jongen je bent mijn legende die nooit zal doven.

In leeftijd niet gekregen wat we samen verdienden maar in echte Leef tijd zoveel meer. Onze liefde zal niet stoppen waar zijn leven eindigt evenmin de vele herinneringen die we samen als één maakten. Zijn levenslessen zal ik zolang ik leef met trots blijven delen en uitdragen. Hij bracht me waar ik nu ben.

Dank je wel lieve Vidar mijn dansende jager, je zal nooit vergeten worden, ook jij was simply the best 🙏💜🐾

(De lymfklier kanker had zijn lymfeklieren en organen dusdanig doen groeien dat plassen en poepen nauwelijks meer ging en ook ademen meer moeite ging kosten, we hebben hem lijden moeten besparen omdat hij dat niet verdiend, uit onbeschrijfelijk veel liefde is hij losgelaten....maar wat doet dit even onbeschrijfelijk veel pijn)

Vivre, laat ons ons eigen gaan maar gaan, we hebben het altijd zo gedaan....ik laat hem 🙏💜🐾

 

Tot ooit,

 Jouw oogjes en neusje,
Je keek ermee in mijn ziel,    
Je raakte ermee mijn hart
Zonder jou oogjes, zonder jou neusje is niks meer paars maar veel nog zwart

Jou neus tegen de mijne elke ochtend weer,
Nu wakker worden zonder jou neusje doet zo verdomde zeer!
Jou oogjes die diep in de mijn keken alles zagen en nog zoveel meer.
Dat elke dag missen doet minstens net zo veel zeer.

Toch voel ik en leer ik dat eigenlijk alles één is,
Dat de ziel niet verdwijnt, dat het gaat om fysiek gemis.
Dus samen één is dan niet gelijk aan alleen maar half,
maar Al Één als een helende zalf.

Mijn tranen voor jou zullen er voorlopig nog zijn.
Zo ook de fysiek soms zo ondraaglijke pijn.
Maar jouw levensvreugde, jouw dienstbaarheid, jouw levenslessen zullen me helpen.
Ze zullen uiteindelijk mijn nu nog zo bloedende wonden doen stelpen.

Dicht bij mezelf zal ik blijven, in mezelf en mijn intuïtie zal ik geloven.
Al veel eerder in jou leven moest ik je dat beloven.
Dit ging me nog niet altijd goed af en gaf soms met anderen wat strijd.
Nu weet ik dat dit het waard is want ik wil niet mezelf kwijt.

Nooit zal ik jou en al je wijze lessen vergeten lieve Viet,
Ook jouw oogjes en neusje in en  tegen de mijne niet.
Via Njordi geef de oog en neus momentjes soms zo mooi door,
Blijf dit doen, ik ben je er zo dankbaar voor.

10 jaar was je op aarde mijn engel en zielekind,
En voel me nu ook door jouw als mijn bescherm engel bemind.
Als ik nog op 1 ding mag hopen en in 1 ding wil geloven,
is het in reincarnatie....kom je dan ooit ook fysiek bij me terug, wil je me dat beloven?

Tot ooit Vietje, tot ooit Oogjes, tot ooit neusje......tot ooit

 

 

 

Tijdloosheid

Minuten, dagen, maanden zonder jou
Zonder jou fysiek en tastbaar aan mijn zij
Minuten, dagen, maanden voelen rauw
Het doet pijn het niet meer wij

Minuten, dagen, maanden niet meer tastbaar maar nog o zo voelbaar
Niet meer aaibaar maar in gedachten altijd bij mij
Minuten, dagen, maanden vergezel je me in elk gebaar
Daarmee nog immer voelbaar aan mijn zij

Minuten, dagen, maanden mag ik al leren
Dat het fysiek gemis immens groot en pijnlijk is
Minuten, dagen, maanden ben ik jou liefde en levenslessen aan het eren
En leer jij me nog steeds dat echte liefde onvoorwaardelijk en tijdloos is.

Minuten, dagen, maanden zullen jaren worden
En altijd zul je bij me zijn
Minuten, dagen, maanden, jaren zal ik verder leven.
Grotendeels weer in vreugde met soms nog pijn
Altijd in de wetenschap wat jij me allemaal hebt geleerd en gegeven

Vele minuten, maanden en jaren zullen  nog volgen
Zonder jou naast me tastbaar en fysiek
Maar met jou leringen en liefde in mijn gedachten
Vele minuten, maanden, jaren zal ik die uitdragen trots en energiek
Wetende dat ooit jij en vele eerdere leermeesters op me zullen wachten

Trots, dankbaar en zoveel wijzer ga ik de volgende minuten, maanden, jaren aan.
Altijd in vreugde terugdenkend aan jouw mooie bestaan.
Altijd met jou als gids aan mijn zijde
In trots en vreugde zonder het verdriet om jou fysieke gemis te vermijden.

Voor altijd zullen we alle minuten, dagen, maanden, jaren samen zijn.
Tijdloos zal onze liefde blijken
Tijdloze liefde zal winnen van de pijn
Vanuit tijdloosheid zul jij me altijd blijven helpen en verrijken. 

 

  

Vlinder troost                                                              

Vederlicht en ontroerend teer
vlieg je naast me keer op keer                                     
In je gracieuze kleuren pracht
geef je in je zachtheid kracht

Van bloem naar bloem volg je mij
vele meters zij aan zij
Samen door de velden dwalen
met jou fladderen de mooiste verhalen

Vlinder troost is wat je geeft
je bent de ziel die in alles leeft
Vlinder volg me nog maar even
je bent de mooiheid van het leven 

 

 

 

Leegte

Leeg is het leven zonder jou
Kleurloos en stil is deze rouw
Leeg in alle reuring van de dag
Ik doe zoveel maar ben van slag

Leeg de trainingen zonder mijn rode vriend             
Ik weet dat Njordi nu die plek verdiend
Een leegte die zich uiteindelijk zal dichten
vele tranen zullen de pijn gaan verlichten.

De talloze dierbare herinneringen zullen helpen
Om het bloed van deze rauwe leegte te doen stelpen
Uiteindelijk zal mijn leegte weer opgevuld zijn
En doet niet meer elke herinnering meer pijn

Tot die tijd is deze kleurloze leegte goed
Een leegte die ikzelf weer vullen en kleuren moed
Hoe lang dat duurt dat weet ik niet
Zonder jou is een groot verdriet

Jij was zo groots aanwezig in mijn leven
Dit kan ook alleen maar een grote leegte geven.
Toch is het jouw spirituele aanwezigheid
Die al regelmatig mij hart weer verblijdt

Jou eindeloze liefde die nog steeds voelbaar is
Leert me omgaan met jou fysieke gemis
Die liefde vult stukje bij beetje het gapende gat
Vult de leegte die ik voel in mijn hart.

De leegte zal straks meer gevuld zijn dan ooit tevoren
Gevuld met alle zo liefdevolle herinneringen die daarin horen
Gevuld met jou eindeloze liefde en levenskracht
Gevuld met en door jou, liefdevol en zacht

Wat zal blijven is het fysieke gemis
Die is draagbaar zodra mijn leegte weer gevuld is.
En dat zal uiteindelijk gebeuren, daar zorg ik voor
En vanuit die opgevulde leegte geef ik vol trots  jou levenslessen door! 

 

 

 

Mijn Paarse Hart

 Mijn paarse hart                                                  
Mijn rijk gevulde paarse hart
Vol met zoveel mooie herinneringen
Van zovelen die al overgingen

Mijn paarse hart
Mijn rijk gevulde paarse hart
Vol van alles wat ik mocht leren van hen
Dat alles maakt me nu tot Gwen

Mijn paarse hart
Mijn rijk gevulde paarse hart
Klopt de liefde die ze me mochten geven
Dankbaar voor zoveel liefde in mijn leven

Mijn paarse hart
Mijn rijk gevulde paarse hart
Ik beweeg op jou ritme en omarm
Gevuld met liefde, herinneringen, levenslessen hou jij me warm 💜 

 

Verjaardag zonder

Morgen zal mijn verjaardag zijn
Maar zonder jou
En dat doet pijn
Een verjaardag met een randje rouw

Eentje zonder jou die me wakker maakt
Zonder jou naast me op je rug
Zonder jou dus nooit volmaakt
Kon je nog maar even langskomen al was het maar heel vlug

Kado wensen heb ik dan ook niet
Want dat zou jou terug krijgen zijn
Dat zou een oplossing zijn voor al dit verdriet
Dat zou een einde maken aan de harten pijn

Toch ga ik morgen wel een wens versturen
Wees bij me in spirituele zin
Kom de hele dag met me mee gluren
Dan schenk ik voor ons de champagne in

Laat je me dan ook weten dat je er bent
Dat je meegeniet van mijn dag
Laat me wat weten mijn rode vent
Geef me een wapper met je rode vlag

Laat me weten dat het je goed gaat
Dat je je draai vindt aan die andere kant
Dat is nu het mooiste kado dat bestaat
Samen in gevoel en gedachten over het strand

Morgen zal mijn verjaardag zijn
fysiek moeilijk maar spiritueel toch fijn

Wens ik. 

 

Al mij zo dierbare zielen

Vandaag worden vele mooie zielen herdacht          
Aan hun aardse leven dat zoveel moois bracht
Herinneringen hieraan worden gevierd
Hun gedenkplekken worden versierd
                                                                                   
Al denk ik nog elke dag aan mijn zielevriend
Deze dag nog wat meer dat heeft hij zo verdiend
Zijn Regenboogland is elke dag al vol kleuren
Maar vandaag zal ik het nog wat extra opfleuren.

De ziel is iets prachtigs en ongrijpbaar
Moeilijk te begrijpen en onverklaarbaar
Tegelijkertijd in alle geloven en overtuigingen beschreven
En overal eenduidig een vorm van eeuwig leven.

Dus gedenk ik vandaag alle voor mij zo belangrijk zielen die overgingen
En zal ik hun liedjes voor hen zingen
Haal vele mooie herinneringen op aan hun aardse leven
En ben dankbaar dat die mij zijn gegeven

Een van die zielen is nog steeds mijn zielemaat
Nog steeds dichtbij en tot connectie in staat
Fysiek even niet meer aai of tactiel voelbaar
Maar immer aanwezig in elke gedachte en gebaar

Vandaag vier ik zijn eeuwig ziele leven
En alles wat hij me hiermee geeft en heeft gegeven
Met een lach en een traan zoals elke dag
Ben ik dankbaar dat ik zo'n bijzondere ziel kennen en nog steeds herkennen mag. 
______________________________________________________________________

Gekregen gedichtjes

Mijn liefste vriend zweeft door mijn ziel

je hebt je geest naar mij gezonden             

Je tekens, mooi en zo subtiel

K` had zo gezocht en je gevonden

Mijn zielevriend zweeft in mijn hart

daar waar de mooiste schatten binden

ons pad loopt nu fysiek apart

Ooit ga ik zoeken en je vinden

Riava©

Over het weids en prachtig veld

waar de warmte ooit begon

Wandelt onze sterke held

dichtbij `s hemels purp`ren zon

Gouden gloed leidt nu zijn schreden

rust en vrijheid voert hem voort

En voor immer, hier beneden

weten wij zijn gouden oord

Riava©

Take the Love

Take the love you had for me
And turn it into laughter
Turn it into blinding light
to shine on you thereafter

Take the love you have for me
and show it to the world
Something so amazing
Needs to blossom unfurl

Take the love that made us
keep it burning bright
Let that fire guide you
Let it warm you through the night

Take the love you shared with me
And spread it out with gladness
My life will not have been in vain
If you can fight the sadness

Take the love my darling
It's yours to carry on
Crow that love forevermore
And then I won't be gone

Donna Ashworth©